Lewis Short
(verb) : imbŭo (inb-), ŭi, ūtum, 3, in- and root biv-; cf. bibo, and Gr. πίνω
* To wet, moisten, dip, tinge, touch, etc. (class.; cf.: inficio, infusco).
* Lit.: liquoribus lanam,Col. 9, 14, 15: tapetes, quos concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius ap. Gell. 20, 9, 3: cados amurca,Plin. 15, 8, 8, § 33: guttura lacte,Ov. Ib. 131: imbuti sanguine gladii legionum vel madefacti potius,wet, or rather dripping with blood,Cic. Phil. 14, 3, 6: sanguis novus imbuit arma,Verg. A. 7, 554: sanguine manus,Vell. 2, 20, 1: vestis imbuta sanguine,Ov. M. 9, 153: munus tabo imbutum,Hor. Epod. 5, 65: tela imbuta veneno,Ov. Tr. 4, 1, 77: oscula, quae Venus Quinta parte sui nectaris imbuit,Hor. C. 1, 13, 16: odore imbuta Testa,id. Ep. 1, 2, 69.—With Gr. acc.: alium quae sunt inbuta colorem,Lucr. 2, 734 Munro.
* Trop.
* In gen., to fill, tinge, stain, taint, infect, imbue, imbrue with any thing (esp. freq. in part. perf.): morte manus, Att. ap. Non. 521, 8; cf.: gladium scelere,Cic. Phil. 5, 7, 20: talibus promissis aures militum,Curt. 4, 10, 17: militum sanguine manus,id. 3, 8, 5.
* In part. perf.: aliqua humanitate imbuti,Varr. R. R. 1, 17, 4; cf.: religione imbuti,Cic. Div. 1, 42, 93: imbutus admiratione,Liv. 21, 39, 7: legiones favore Othonis,Tac. H. 2, 85: miles longo Caesarum sacramento,id. ib. 1, 5: imbuti et infecti Romanis delenimentis,Liv. 40, 11, 3: imbutus alicujus consiliis,id. 42, 26, 8: hac ille crudelitate imbutus,Cic. Phil. 3, 3, 4: superstitione,id. Fin. 1, 18, 60: sociale bellum macula sceleris imbutum,id. Font. 14, 31: colonorum caede imbutis armis,Liv. 4, 31, 7: imbutae caede manus,Ov. A. A. 2, 714: imbutae praeda manus,Tac. A. 1, 36.
* In partic.
* To inspire or impress early, to accustom, inure, initiate, instruct, imbue: his ego de artibus gratiam facio, ne colas, ne inbuas eis tuom ingenium,Plaut. Trin. 2, 2, 17: quibus ille studiis ab ineunte aetate se imbuerat,Cic. Deiot. 10, 28; cf.: animum tenerum opinionibus,id. Att. 14, 13, B, 4: variis erroribus,id. Tusc. 3, 1, 2: adulescentuli castrensibus stipendiis imbuebantur,Plin. Ep. 8, 14, 5: liberaliter educatos servilibus vitiis imbuisse,Liv. 26, 2, 11: nemo est tam immanis, cujus mentem non imbuerit deorum opinio,Cic. Tusc. 1, 13, 30; cf.: ea pietate omnium pectora imbuerat, ut, etc.,Liv. 1, 21, 1: inter novitatem successoris, quae noscendis prius quam agendis rebus inbuenda sit,id. 41, 15, 8: imbuendis sociis ad officia legum,Tac. A. 12, 32: nec quicquam prius imbuuntur quam contemnere deos,id. H. 5, 5: qui honestis sermonibus aures imperatoris imbuant,id. ib. 4, 7; id. Or. 29; 31: optume cum domito juvencus imbuitur,is trained to labor,Plin. 8, 45, 70, § 180.
* To do any thing for the first time, explore, essay, set the example (poet.): illa rudem cursu prima imbuit Amphitriten,was the first to navigate,Cat. 64, 11: terras vomere,to plough first,Ov. Tr. 3, 11, 52; Val. Fl. 1, 69: phialam nectare,to fill first,Mart. 8, 51, 17: bellum sanguine, to initiate, i. e. to begin, Verg. A. 7, 542; cf. ib. 554: juvenem primo Hymenaeo (conjux),Sil. 3, 65: imbuis exemplum primae tu, Romule, palmae,begin, set the example,Prop. 4 (5), 10, 5. opus,Ov. A. A. 1, 654.
* Esp. in part. perf., somewhat instructed, imbued, initiated, trained: nos ita a majoribus instituti atque imbuti sumus, ut. etc.,Cic. Phil. 10, 10, 20; cf.: et doctrina liberaliter institutus et aliquo jam imbutus usu,id. de Or. 2, 39, 162: parentum praeceptis imbuti,id. Off. 1, 32, 118: imbutus rudimentis militiae, Vell. 2, 129, 2; cf.: imbutum jam a juventa certaminibus plebeiis,Liv. 5, 2, 13: cognitiones verborum, quibus imbuti sumus,Cic. Fin. 2, 5, 16: dialecticis imbutus,id. Tusc. 1, 7, 14; cf.: litteris saltem leviter imbutus,Quint. 1, 2, 16: quasi non perfectum litteris sed imbutum,Suet. Gramm. 4: (verna) Litterulis Graecis imbutus,Hor. Ep. 2, 2, 7: ad quam (legem) non docti, sed facti, non instituti, sed imbuti sumus,Cic. Mil. 4, 10; so opp. instructus: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus,Tac. Or. 19.—Poet.: aurea pavonum ridenti imbuta lepore saecla,endued,Lucr. 2, 502 Munro (dub.; v. Lachm. Lucr. 2, p. 102).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary