(adj.adv.) : imbēcillus (inb-), a, um (also im-bēcillis, e, Sen. de Ira, 3, 28, 3; id. de Clem. 2, 6, 3; v. Neue, Formenl. 2, 93 sq.), adj.
* Weak, feeble (class.; cf.: debilis, imbellis).
* Of the body.
* Of living beings: cum homo imbecillus a valentissima bestia laniatur,Cic. Fam. 7, 1, 3: multi sunt imbecilli senes ... quam fuit imbecillus P. Africani filius! quam tenui aut nulla potius valetudine!id. de Sen. 11, 35: et absentes (amici) assunt et egentes abundant et imbecilli valent, etc.,id. Lael. 7, 23: imbecilliores (opp. firmiores),Quint. 5, 10, 49: Marius et valetudine et natura imbecillior,Cic. Q. Fr. 2, 10, 3: nemo e nobis imbecillus fuit, cujus salus ac valetudo non sustentaretur Caesaris cura,indisposed,Vell. 2, 114, 1.—Subst.: imbecillorum esse aecum misererier,Lucr. 5, 1023.
* Of the mind: qui eam superstitionem imbecilli animi atque anilis putent,Cic. Div. 2, 60, 125: ingenia,Quint. 2, 8, 12; cf.: imbecilliores vel animo vel fortuna,Cic. Lael. 19, 70; id. Rep. 1, 34: motus fortunae,id. Fin. 5, 24, 71: ab imbecillis accusatoribus accusari,id. Q. Fr. 2, 6, 6: suspiciones,Tac. A. 2, 76.—Subst.: ignavi et imbecilli,Cic. Rep. 1, 32; Sen. Ep. 85.—Hence, adv.: imbēcillē, weakly, feebly, faintly (very rare; perh. only in the comp.): iis, quae videntur, imbecillius assentiuntur,Cic. Ac. 2, 17, 52: imbecillius horrent dolorem,id. Tusc. 5, 30, 85.

s. TLL