Lewis Short
illĕcĕbra | inl- (noun F) : (), , illicio
* An enticement, in a good or bad sense, an inducement, attraction, charm, allurement, bait, lure.
* Lit. (class.; in sing. and plur.; a favorite word of Cic.; cf.: invitatio, invitamentum).
* With gen. (subj. or obj.): quae tanta in ullo homine juventutis illecebra fuit, quanta in illo?Cic. Cat. 2, 4, 8: maxima est illecebra peccandi impunitatis spes,id. Mil. 16, 43: voluptas est illecebra turpitudinis,id. Leg. 1, 11, 31: fallax illecebra admirationum,Gell. 10, 12, 4: quaestionis,id. 12, 5, 5.—In plur.: habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum,Cic. Rep. 2, 4: voluptatis,id. de Sen. 12, 40; id. Fam. 15, 16, 3: vitiorum (with lenocinia cupiditatum),id. Sest. 66, 138: corruptelarum,id. Cat. 1, 6, 13.
* Transf., concr.
* Of an alluring, seductive person, an enticer, a decoy-bird, Plaut. As. 1, 2, 25; id. Truc. 1, 2, 82; 4, 2, 46.
* A plant, called also andrachne agria, Plin. 25, 13, 103, § 162; 26, 12, 79, § 128.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary