LAT
ignosco
JSON
Lewis Short
(v. a.P. a.) : ignosco, nōvi, nōtum, 3 (
* Plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. 2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime, to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.
* Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini,Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas,Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties,Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas,id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius,id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere,Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere,Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis,make excuses for, justify,Juv. 8, 181; so, ipsi populo,id. 8, 189.— With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae,Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae,Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis,Hor. S. 1, 4, 131: dictis,Juv. 1, 154: his (sc. factis),id. 13, 103 et saep.—Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus,Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum,Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc.,Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc.,Quint. 4 praef. § 5: deprecatores, quibus non erat ignotum,Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse,id. Inv. 2, 32, 100.
* With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum,Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam,Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse,Verg. Cul. 293.—In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda,Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,id. Heaut. 2, 1, 6.
* Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo),Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est,Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis,i. e. conniving, winking,Juv. 3, 146.—Pass. impers.: ignotum est, tacitum est,Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior,Ter. Heaut. 4, 1, 32.
* Plqpf. sync. ignosset, Sil. 8, 619; part. fut. ignosciturus, Piso Frugi ap. Prisc. p. 887; Ambros. de Noë, 13, 47; also ignoturus, Cic. ap. Prisc. p. 886), v. a. 2. in-gnosco, nosco; lit., not to wish to know, not to search into; hence, with esp. reference to a fault or crime, to pardon, forgive, excuse, overlook (class.; syn.: parco, indulgeo); constr. alicui (aliquid, quod, si, etc.), with simple aliquid or absol.
* Alicui (aliquid, quod, si, etc.): hoc ignoscant dii immortales, velim, et populo Romano et huic ordini,Cic. Phil. 1, 6, 13; so, ut eis delicta ignoscas,Plaut. Bacch. 5, 2, 68: velim mihi ignoscas, quod ad te scribo tam multa toties,Cic. Att. 7, 12, 3: abs te peto ut mihi hoc ignoscas,id. ib. 1, 1, 4: mihi, quaeso, ignoscite, si appello talem virum saepius,id. Agr. 2, 18, 49: ne discamus nobis ignoscere,Quint. 11, 2, 45; 10, 3, 29; cf.: adeo familiare est hominibus, omnia sibi ignoscere,Vell. 2, 30, 3: at vos vobis ignoscitis,make excuses for, justify,Juv. 8, 181; so, ipsi populo,id. 8, 189.— With dat. rei: ignoscas velim huic festinationi meae,Cic. Fam. 5, 12, 1: inscitiae meae et stultitiae,Plaut. Mil. 2, 6, 62: delictis,id. Merc. 5, 4, 37: vitiis,Hor. S. 1, 4, 131: dictis,Juv. 1, 154: his (sc. factis),id. 13, 103 et saep.—Pass. impers.: ignosci nobis postulabimus,Auct. Her. 2, 17, 25: ea jam aetate sum, ut non sit peccato mihi ignosci aequum,Ter. Hec. 5, 1, 10: tabellam dedit, quia ignosceretur iis, quos, etc.,Suet. Aug. 33: mihi profecto poterit ignosci, si, etc.,Quint. 4 praef. § 5: deprecatores, quibus non erat ignotum,Cic. Att. 11, 14, 1: exemplis uti oportebit, quibus in simili excusatione non sit ignotum: et contentione, magis illis ignoscendum fuisse,id. Inv. 2, 32, 100.
* With a simple acc. (very rare; not in Cic.): orant, ignoscamus peccatum suum,Plaut. Am. 1, 1, 101: equidem istuc factum ignoscam,Ter. Heaut. 4, 1, 34: parvum si Tartara nossent Peccatum ignovisse,Verg. Cul. 293.—In pass.: ego esse in hac re culpam meritam non nego, sed eam, quae sit ignoscenda,Ter. Phorm. 5, 8, 26: et cognoscendi et ignoscendi dabitur peccati locus,id. Heaut. 2, 1, 6.
* Absol. (rare but class.): ignosce: orat, confitetur, purgat: quid vis amplius?Ter. Phorm. 5, 8, 46: quotiens ignoscimus (in dicendo),Quint. 6, 2, 14: ad ejus facti deprecationem ignoscendi petenda venia est,Cic. Part. Or. 37, 131; cf. id. Pis. 41, 98: contemnere fulmina pauper creditur atque deos, dis ignoscentibus ipsis,i. e. conniving, winking,Juv. 3, 146.—Pass. impers.: ignotum est, tacitum est,Ter. Ad. 3, 4, 28.—Hence, ignoscens, entis, P. a., forgiving, inclined to forgiveness, placable: animus ignoscentior,Ter. Heaut. 4, 1, 32.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
