(adverb) : idcirco or iccirco, id-circa
* On that account, for that reason, therefore (freq. and class.; cf.: itaque, igitur, ergo; ideo, propterea; quare, quam ob rem, etc.).
* Absol. (rare): idcirco moneo vos ego hoc,Plaut. Rud. prol. 28: ille Cliniae servos tardiusculus est: Idcirco huic nostro tradita'st provincia,Ter. Heaut. 3, 2, 5: quod id quod factum sit, aliud alii videatur esse, et idcirco alius alio nomine id appellet,Cic. Inv. 1, 8, 11; Caes. B. C. 1, 42, 3: data Romanis venia est indigna poëtis. Idcircone vager scribamque licenter?Hor. A. P. 265: et idcirco disceptatione sublata pellitur e medio sapientia,Lact. 5, 1, 5.
* Rel. (so most freq.).
* Corresp. to causal sentences, with quod, quia, quoniam, or si: idcirco arcessor, nuptias quod mihi apparari sensit,Ter. And. 4, 2, 7: negant, sapientem idcirco virum bonum esse, quod eum sua sponte bonitas delectet, sed quod, etc.,Cic. Rep. 3, 16; cf. id. Fam. 9, 1, 2; Quint. 5, 10, 119: idcirco quidam, comoedia necne poëma Esset, quaesivere, quod acer spiritus ac vis Nec verbis nec rebus inest, etc.,Hor. S. 1, 4, 45: quia natura mutari non potest, idcirco verae amicitiae sempiternae sunt,Cic. Lael. 9, 32: idcirco, judices, quia veram causam habebam, brevi peroravi,id. Inv. 1, 48, 90: neque enim, quia movetur qui ingreditur, idcirco qui movetur ingreditur,Quint. 5, 9, 6; 2, 2, 2: idcirco enumerabimus, non quia, etc.,Col. 7, 5, 7; Plaut. Rud. 3, 3, 38: meminerimus idcirco te in istam provinciam missum, quoniam, etc., Traj. ap. Plin. Ep. 10, 32 (41); Col. 7, 5, 7: haec idcirco, quoniam, etc.,Dig. 47, 2, 92; ib. 49, 1, 10, § 4: non, si Opimium defendisti, idcirco te isti bonum civem putabunt,Cic. de Or. 2, 40, 170: non enim, si Cicero recte sentinam reipublicae dixit ... idcirco probem illud quoque, etc.,Quint. 8, 6, 15: nec si pugnent inter se ... idcirco ars non erit,id. 2, 17, 33; cf.: nec, si te validus jactaverit auster in alto. Idcirco navem trans Aegaeum mare vendas,Hor. Ep. 1, 11, 16.—Rarely with si omitted: non possis oculo quantum contendere Lynceus: Non tamen idcirco contemnas lippus inungi,Hor. Ep. 1, 1, 29.
* With a clause denoting the purpose, with ut, ne, or pron. rel.: idcirco nemo superiorum attigit, ut ipse tolleret, Cic Verr. 2, 4, 4, § 7: quae ut fieret, idcirco pugnatum esse arbitror,id. Rosc. Am. 47, 137: cum prooemium idcirco comparatum sit, ut judex fiat conciliator,Quint. 4, 2, 24: quod si idcirco fieret, ut, etc.,id. 8 praef. § 27; 12, 2, 12: sese idcirco ab suis discedere noluisse, quo facilius civitatem in officio contineret, ne omnis nobilitatis discessu plebs propter imprudentiam laberetur,Caes. B. G. 5, 3, 6: vos suspicarier, Me idcirco haec tanta facinora promittere, Qui vos oblectem, etc.,Plaut. Ps. 1, 5, 150: idcirco capite et superciliis semper est rasis, ne ullum pilum viri boni habere dicatur,Cic. Rosc. Com. 7, 20: idcircone nobilitas rem publicam reciperavit, ut, etc.,id. Rosc. Am. 49, 141; cf. id. Rab. Perd. 8, 23: idcirco ut possim linguam contemnere servi, utile consilium dedisti,Juv. 9, 119.

s. TLL