LAT
hortor
JSON
Lewis Short
(verb) : hortor, ātus, 1 (archaic
* Inf. pres. hortarier, Plaut. Merc. 4, 2, 5), for horitor, v. horior, to urge one strongly to do a thing, to incite, instigate, encourage, cheer, exhort (freq. and class.; cf.: moneo, admoneo, suadeo).
* In gen., constr. aliquem, aliquem ad or in aliquid, ut, ne, with the simple subj., de aliqua re, aliquid, with the inf. or absol.
* With acc. pers.: coquos,Plaut. Merc. 4, 2, 5 sq.: hacc, quae supra scripta sunt, eo spectant, ut te horter et suadeam,Cic. Fam. 13, 4, 3: neque nos hortari neque dehortari decet Hominem peregrinum, Plaut. Poen. 3, 3, 61: timentem,Ov. M. 10, 466: celeres canes,id. H. 4, 41; cf.: terribiles hortatus equos,spurring on,id. M. 5, 421: vitulos,Verg. G. 3, 164: pedes,to drive on,Plaut. Stich. 2, 1, 7: senex in culina clamat: hortatur cocos: Quin agitis hodie?Plaut. Cas. 4, 1, 6: hortari coepit eundem Verbis, quae timido quoque possent addere mentem,Hor. Ep. 2, 2, 35.
* In partic., in milit. lang., to exhort soldiers before a battle: Sabinus suos hortatus cupientibus signum dat,Caes. B. G. 3, 19, 2: pauca pro tempore milites hortatus,Sall. J. 49, 6: suos hortando ad virtutem arrigere,id. ib. 23, 1; Ov. A. A. 1, 207.!*?
* De aliqua re: iisdem de rebus etiam atque etiam hortor, quibus superioribus litteris hortatus sum,Cic. Fam. 4, 9, 1: de Aufidiano nomine nihil te hortor,id. ib. 16, 19: aliquem de concilianda pace,Caes. B. C. 1, 26, 3.
* Prov.: hortari currentem,i. e. to urge one who needs no urging,Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Att. 13, 45, 2; v. curro.
* Of inanim. or abstract things: pol benefacta tua me hortantur, tuo ut imperio paream,Plaut. Pers. 5, 2, 60: res, tempus, locus, simul otium hortabatur, ut, etc., Afran. ap. Non. 523, 14: multae res ad hoc consilium Gallos hortabantur,Caes. B. G. 3, 18, 6: secundum ea multae res eum hortabantur, quare sibi eam rem cogitandam et suscipiendam putaret,id. ib. 1, 33, 2.—With inf.: (rei publicae dignitas) me ad sese rapit, haec minora relinquere hortatur,Cic. Sest. 3, 7.
* Also in the act. form, horto, āre (Prisc. p. 797 P.), Enn. Ann. 554 Vahl.; perf. hortavi, Sen. Suas. 5, 8.
* Hortor, āri, in pass. signif.: ab amicis hortaretur, Varr. ap. Prisc. p. 793 P.; cf. Gell. 15, 13, 1: hoste hortato, Auct. B. Hisp. 1 fin.
* Inf. pres. hortarier, Plaut. Merc. 4, 2, 5), for horitor, v. horior, to urge one strongly to do a thing, to incite, instigate, encourage, cheer, exhort (freq. and class.; cf.: moneo, admoneo, suadeo).
* In gen., constr. aliquem, aliquem ad or in aliquid, ut, ne, with the simple subj., de aliqua re, aliquid, with the inf. or absol.
* With acc. pers.: coquos,Plaut. Merc. 4, 2, 5 sq.: hacc, quae supra scripta sunt, eo spectant, ut te horter et suadeam,Cic. Fam. 13, 4, 3: neque nos hortari neque dehortari decet Hominem peregrinum, Plaut. Poen. 3, 3, 61: timentem,Ov. M. 10, 466: celeres canes,id. H. 4, 41; cf.: terribiles hortatus equos,spurring on,id. M. 5, 421: vitulos,Verg. G. 3, 164: pedes,to drive on,Plaut. Stich. 2, 1, 7: senex in culina clamat: hortatur cocos: Quin agitis hodie?Plaut. Cas. 4, 1, 6: hortari coepit eundem Verbis, quae timido quoque possent addere mentem,Hor. Ep. 2, 2, 35.
* In partic., in milit. lang., to exhort soldiers before a battle: Sabinus suos hortatus cupientibus signum dat,Caes. B. G. 3, 19, 2: pauca pro tempore milites hortatus,Sall. J. 49, 6: suos hortando ad virtutem arrigere,id. ib. 23, 1; Ov. A. A. 1, 207.!*?
* De aliqua re: iisdem de rebus etiam atque etiam hortor, quibus superioribus litteris hortatus sum,Cic. Fam. 4, 9, 1: de Aufidiano nomine nihil te hortor,id. ib. 16, 19: aliquem de concilianda pace,Caes. B. C. 1, 26, 3.
* Prov.: hortari currentem,i. e. to urge one who needs no urging,Cic. Fin. 5, 2, 6; id. Att. 13, 45, 2; v. curro.
* Of inanim. or abstract things: pol benefacta tua me hortantur, tuo ut imperio paream,Plaut. Pers. 5, 2, 60: res, tempus, locus, simul otium hortabatur, ut, etc., Afran. ap. Non. 523, 14: multae res ad hoc consilium Gallos hortabantur,Caes. B. G. 3, 18, 6: secundum ea multae res eum hortabantur, quare sibi eam rem cogitandam et suscipiendam putaret,id. ib. 1, 33, 2.—With inf.: (rei publicae dignitas) me ad sese rapit, haec minora relinquere hortatur,Cic. Sest. 3, 7.
* Also in the act. form, horto, āre (Prisc. p. 797 P.), Enn. Ann. 554 Vahl.; perf. hortavi, Sen. Suas. 5, 8.
* Hortor, āri, in pass. signif.: ab amicis hortaretur, Varr. ap. Prisc. p. 793 P.; cf. Gell. 15, 13, 1: hoste hortato, Auct. B. Hisp. 1 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
