hortātĭo (noun F) : hortor
* An encouragement, exhortation (class.): jam hoc loco non hortatione neque praeceptis, sed precibus tecum fraternis ago,Cic. Q. Fr. 1, 1, 14, § 41: hortatio non est necessaria,id. Fam. 9, 14, 7: mihi grata tua est hortatio,id. Fin. 5, 2, 6: ille in castigationem, hic in hortationem amorum compositus,Quint. 3, 8, 54 Spald.: clamor (oppidanorum) permixtus hortatione, etc., Sall. J. 60, 2: remigum,Liv. 40, 4, 12: Hortationes ad philosophiam,the title of a treatise by Augustus,Suet. Aug. 85.

s. TLL