Lewis Short
hortāmen (noun N) : hortor
* An incitement, encouragement, exhortation (not anteAug.): non est hortamine longo Nunc, ait, utendum,Ov. M. 1, 277: Decii eventus, ingens hortamen ad omnia pro re publica audenda,Liv. 10, 29, 5: clamoris et verberis,Pall. Mart. 11, 3.—In plur.: hortamina, laudes,Val. Fl. 6, 93: cibos et hortamina pugnantibus gestant,Tac. G. 7 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary