(adj.adv.) : horrĭbĭlis, e, adj.horreo
* Terrible, fearful, dreadful, horrible (freq. and class.).
* Lit.: quod hanc tam tetram, tam horribilem tamque infestam rei publicae pestem toties jam effugimus,Cic. Cat. 1, 5, 11: homini accidere nihil posse, quod sit horribile aut pertimescendum,id. Fam. 5, 21 fin.: species, * Caes. B. G. 7, 36, 2: spectaculum,Sall. J. 101, 11: sonitus,id. ib. 99, 2: di magni, horribilem et sacrum libellum!Cat. 14, 12: tempestas,Cic. Rep. 2, 6: formidines,id. Fin. 1, 19, 63: horribiles miserosque casus,id. de Or. 3, 3, 11: Mars (stella) rutilus horribilisque terris,id. Rep. 6, 17: illud vero fuit horribile, quod vereor, ne, etc.,id. de Or. 1, 61, 258: horribile est causam capitis dicere, horribilius priore loco dicere,id. Quint. 31, 95.
* In colloquial lang., sometimes in a good sense, astonishing, amazing, tremendous: sed hoc τέρας (i. e. Caesar) horribili vigilantia, celeritate, diligentia est, Cic. Att. 8, 9 fin.: uterque juravit, inter nos periturum esse tam horribile secretum,Petr. 21, 3.—Hence, adv.: horrĭbĭlĭter, amazingly; in a good sense: horribiliter scripsisti hanc orationem, M. Aurel. ap. Front. Ep. 2, 6 Mai.; August. Civ. Dei, 1, 8 fin.

s. TLL