hŏmuncĭo (noun M) : dim.id.
* A little man, manikin: ego homuncio hoc non facerem?Ter. Eun. 3, 5, 42: homuncio hic, qui multa putat praeter virtutem homini cara esse (opp. deus),Cic. Ac. 2, 43, 134: (Augustus Horatium) inter alios jocos homuncionem lepidissimum appellat, Suet. Vit. Hor.; Sen. Ep. 116, 6: quadringenta tibi si quis deus aut similis dis homuncio,Juv. 5, 133.

s. TLL