LAT
haesitatio
JSON
Lewis Short
haesĭtātĭo (noun F) : id.
* A hesitating (rare but good prose).
* Of speech, a stammering: qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum!Cic. de Or. 2, 50, 202: deformis,Quint. 11, 2, 48.
* Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.): si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae,Cic. Fam. 3, 12, 2: non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis,Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48: haesitationem attulit tempus et locus,Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1.
* A hesitating (rare but good prose).
* Of speech, a stammering: qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum!Cic. de Or. 2, 50, 202: deformis,Quint. 11, 2, 48.
* Mental uncertainty, irresolution, perplexity, embarrassment, hesitation (rare but class.): si facile inveneris quid dicas, noli ignoscere haesitationi meae,Cic. Fam. 3, 12, 2: non mediocris haesitatio est, hinc justitiae proposita imagine, inde pietatis,Quint. 12, 1, 40; 11, 2, 48: haesitationem attulit tempus et locus,Tac. H. 1, 39; Sen. Vit. Beat. 8, 5; Plin. Ep. 6, 27, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
