(P. a.) : hăbĭtus, a, um, Part. and , from habeo, q. v.
* Fin.

(P. a.) : hăbĭtus, ūs, m.1. habitus, , from habeo
* The condition or state of a thing (class.).
* Lit.
* In gen., condition, plight, habit, deportment, appearance of the body (in sing. and plur.): cum ille vir (Q. Metellus) integerrima aetate, optimo habitu, maximis viribus eriperetur bonis omnibus,Cic. Cael. 24, 59: qui habitus et quae figura non procul abesse putatur a vitae periculo,id. Brut. 91, 313; cf.: qui non tam habitus corporis opimos quam gracilitates consectentur,id. ib. 16, 64: mediocris,id. ib. 91, 316: oris,id. N. D. 1, 25, 99: oris et vultus,id. Fin. 3, 17, 56: habitu corporis brevis fuit (Horatius), Suet. Vit. Hor.: corporum,Tac. G. 4; cf.: positio caeli corporibus habitum dedit,id. Agr. 11: adde vultum habitumque hominis,Hor. S. 2, 4, 92: moderati aequabilesque,Cic. Fin. 5, 12, 36: signa virginali habitu atque vestitu,deportment, appearance,Cic. Verr. 2, 4, 3, § 5; cf.: Himera in muliebrem figuram habitumque formata,id. ib. 2, 2, 35, § 87: habitum vestitumque pristinum reducere,Suet. Aug. 40: vestitu calciatuque et cetero habitu,id. Calig. 52: idem habitus cunctis, tonsi rectique capilli, etc.,Juv. 11, 149: nudus agas ... en habitum, quo, etc.,id. 2, 72: diversus est ascendentium habitus et descendentium: qui per pronum eunt, resupinant corpora; qui in arduum, incumbunt,carriage, posture,Sen. Ep. 123 fin.: cujus motum et habitum et incessum imitaretur,Suet. Claud. 4: morbus est habitus cujusque corporis contra naturam, Cael. Sab. ap. Gell. 4, 2, 3: puberem esse dicunt qui habitu corporis pubes apparet,Ulp. Fragm. 11, 28; Gai. Inst. 1, 196.
* Trop.
* In partic., dress, attire (not before the Aug. per.; esp. freq in Suet.; cf.: vestis, vestitus): Punicus cultus habitusque suspectos legatos fecit Hannibalis,Liv. 23, 34, 6: Theopompus permutato cum uxore habitu e custodia, ut mulier, evasit,Quint. 2, 17, 20; cf. id. 3, 7, 6: Romano,Hor. S. 2, 7, 54; cf.: Graeco, Romano uti,Suet. Aug. 98: Gallico,id. Caes. 58: pastorum,Liv. 9, 2, 2: triumphalis,Quint. 11, 1, 3; cf. triumphantis,Suet. Ner. 13: lugentis,id. Calig. 13: scenico,id. Ner. 38: quadrigario,id. Calig. 19: suus,Phaedr. 1, 3, 2: segmenta et longos habitus et flammea sumit,Juv. 2, 124; 3, 177; Tac. H. 1, 85 et saep.
* In gen., quality, nature, character: qui manet ut moneatur semper ... servos is habitu hau probost,Plaut. Stich. 1, 2, 2: justitia est habitus animi communi utilitate conservata suam cuique tribuens dignitatem,Cic. Inv. 2, 53, 160: naturae ipsius habitu prope divino,id. Arch. 7, 15: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa judicare,id. Leg. 1, 16, 45: aut habitu aut natura ... habitu, ut facile et cito irascatur, etc.,id. Top. 16, 62: ad rationis habitum perducere,id. Fin. 4, 14, 37: ne gloriari libeat alienis bonis Suoque potius habitu vitam degere,Phaedr. 1, 3, 2: si habitum etiam orationis et quasi colorem aliquem requiritis,Cic. de Or. 3, 52, 199: habitus quidam et quasi gestus (sermonis),Quint. 9, 1, 13; 5, 12, 18; cf. id. 11, 3, 62.
* In partic.
* A state of feeling, disposition (friendly or hostile) with regard to any one (mostly post-Aug.): quis fuerit eo tempore civitatis habitus, qui singulorum animi, etc.,Vell. 2, 99, 3; cf.: quae mens exercituum, quis habitus provinciarum,Tac. H. 1, 4: hic quidem Romae habitus animorum fuit,id. ib. 1, 8: ex praesenti eos potius quam praeterito aestimat habitu,Liv. 32, 14, 6.
* In philos. lang., an acquired perfect state or condition: habitum appellamus animi aut corporis constantem et absolutam aliqua in re perfectionem: ut virtutis aut artis perceptionem alicujus, aut quamvis scientiam, et item corporis aliquam commoditatem, non natura datam, sed studio et industria partam,Cic. Inv. 1, 25, 36: habitus ... in aliqua perfecta et constanti animi aut corporis absolutione consistit, etc.,id. ib. 2, 9, 30.

s. TLL

s. TLL