(verb) : gusto, āvi, ātum, 1, gustus
* To taste, to take a little of any thing (freq. and class.; cf.: libo, manduco, edo, etc.).
* Lit.
* In gen.: cum biduum ita jejunus fuissem, ut ne aquam quidem gustarem,Cic. Fam. 7, 26, 1: leporem et gallinam et anserem gustare fas non putant,Caes. B. G. 5, 11: gustatus sanguis,Plin. 8, 16, 19, § 52: celerius panis mandendus quam vinum gustandum, Cels. 4, 3: gustare de potione,Suet. Tit. 2: herba subsalsa gustanti,Plin. 21, 29, 103, § 175: alypon acre gustatu ac lentum,id. 27, 4, 7, § 22: aliquid de sanguine,Juv. 15, 92; 14, 85.—Prov.: primis, ut dicitur, labris gustare physiologiam,i. e. to have a superficial knowledge of,Cic. N. D. 1, 8, 20.
* Trop., to taste, partake of, enjoy: gustaras civilem sanguinem vel potius exsorbueras,Cic. Phil. 2, 29, 71: gustare partem ullam liquidae voluptatis,id. Fin. 1, 18, 58: quod si ipsi haec neque attingere neque sensu nostro gustare possemus, tamen, etc.,id. Arch. 8, 17: praecepta,id. de Or. 1, 32, 145: summatim rerum causas et genera ipsa,id. ib. 2, 36, 123: Metrodorum illum,i. e. heard, attended for a while,id. ib. 3, 20, 75: partem aliquam rei publicae,id. Fam. 12, 23, 3: sermonem alicujus,i. e. listen to, overhear,Plaut. Most. 5, 1, 15: amorem vitae,Lucr. 5, 179: lucellum,Hor. S. 2, 5, 82.

s. TLL