Lewis Short
gĕnĭtūra (noun F) : root GEN, gigno
* A begetting, bearing, birth, generation (postAug.).
* Lit.: in alitum quadrupedumque genitura esse quosdam ad conceptum impetus et terrae,Plin. 18, 24, 56, § 202; cf.: origo atque genitura conchae,id. 9, 35, 54, § 107.
* Transf.
* Seed of generation: profluvia geniturae (virorum),Plin. 22, 22, 40, § 83.
* That which is generated or created, a creature (eccl. Lat.): spirantes (i. e. serpentes),Arn. 1, 8: incredula,Tert. adv. Marc. 4, 23.
* In astrology, one's natal star or constellation, nativity: reticere ipse genituram suam perseverabat,Suet. Aug. 94; id. Calig. 57; id. Ner. 6; id. Vit. 3; Eutr. 7, 20; Amm. 29, 1 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary