Lewis Short
(verb) : gĕmĭno, āvi, ātum, 1, and n. id..
* Act., to double (class.; syn. duplico).
* Lit.: favos,Varr. R. R. 3, 16, 32: ructuosus spiritus, Cael. ap. Quint. 4, 2, 123: victoriae laetitiam,Liv. 45, 13: semivocales,Quint. 1, 7, 14: verba,id. 9, 3, 28: decem vitae frater geminaverat annos,i. e. had completed his twentieth year,Ov. Tr. 4, 10, 31: labor geminaverat aestum,id. M. 5, 586: pericula,Tib. 2, 3, 39: facinus,to repeat,Ov. M. 10, 471.—Absol.: geminabit (sc. pugnum s. plagam) nisi caves,Ter. Ad. 2, 1, 19.—In part. perf.: tum sole geminato, quod Tuditano et Aquillio consulibus evenerat, ctc.,Cic. N. D. 2, 5, 14: verba,id. Part. 6, 21; cf. littera,Quint. 1, 7, 29; 1, 4, 11: victoria,Liv. 1, 25, 11: luctus,id. 40, 55: urbs,id. 1, 13: onus,Quint. 2, 3, 2: vulnus,Ov. M. 12, 257: plausus,Verg. G. 2, 509: consulatus,repeated,Tac. A. 1, 3: invidiam fieri geminati honoris,Liv. 39, 39, 9: honor,augmented,Plin. Pan. 92, 1.— Poet.: quae postquam aspexit geminatus gaudia ductor Sidonius,i. e. feeling double joy,Sil. 10, 514.
* Neutr., to be double, Lucr. 4, 451.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary