garrŭlĭtas (noun F) : id.
* A chattering, babbling, prating, talkativeness, garrulity (not in Cic.).
* Lit.: nunc quoque in alitibus facundia prisca remansit, Raucaque garrulitas studiumque immane loquendi,Ov. M. 5, 678: quem non abducet infixum cogitationibus illa neminem satiatura garrulitas?Sen. Cons. Helv. 16 fin.: (pueri) facie et garrulitate amabiles. Suet. Aug. 83: extemporalis,Quint. 2, 4, 15: ingens,Plin. 29, 1, 3, § 5: ingentia dona Auctoris pereunt, garrulitate sui,Mart. 5, 52, 8; Plin. Ep. 9, 10, 2; Suet. Aug. 83; Sen. Rhet. 2, 13, 2.
* Transf.: cornix inauspicatae garrulitatis,Plin. 10, 12, 14, § 30.

s. TLL