Lewis Short
(v. n.adv.) : fŭro, ŭi (
* Perf. rare, Sen. Orest. 846; Serv. Verg. A. 1, 41 al.; usually supplied by insanivi,Diom. p. 376 P.; Prisc. 817 P.; gen. plur. part. sync. furentum, Verg. A. 11, 838), 3, v. n. cf. Gr. θοῦρος, hasty; θορεῖν, θρώσκω, to leap; cf. θηρ, wild; Lat. fera, ferox; v. Georg Curtius Gr. Etym. p. 256, to rage, rave (in sickness or when in a passion), to be out of one's mind, to be mad, furious (syn.: insanio, deliro, desipio).
* Lit. (class.): quem nos furorem, μελαγχολίαν illi (Graeci) vocant: quasi vero atra bili solum mens ac non saepe vel iracundiā graviore vel timore vel dolore moveatur: quo genere Athamantem, Alcmaeonem, Ajacem, Orestem furere dicimus, etc.,Cic. Tusc. 3, 5, 11: quid est aliud furere, non cognoscere homines, non cognoscere leges, non senatum,id. Pis. 20, 47; cf.: qui valetudinis vitio furunt et melancholici dicuntur,id. Div. 1, 38, 81; and Dig. 23, 2, 9: primum inquiram, quid sit furere, etc.,Hor. S. 2, 3, 41: insanire ac furere,Cic. Verr. 2, 4, 18, § 39: furere et bacchari,id. Brut. 80, 276; cf.: non ego sanius Bacchabor Edonis: recepto Dulce mihi furere est amico, to play the fool, act foolishly (an imitation of the Anacreontic θέλω θέλω μανῆναι), Hor. C. 2, 7, 28: Telamon iratus furere luctu filii videretur,to be distracted,Cic. de Or. 2, 46, 193: ille, si non acerrime fureret, auderet, etc.,id. Pis. 21, 50: furere adversus aliquem, Tiber. ap. Suet. Tib. 61: num furis? an prudens ludis me obscura canendo?Hor. S. 2, 5, 58: furit ille dolore,Ov. M. 12, 478: amore,Val. Fl. 5, 427; cf.: ex quo destiti Inachia furere, to be madly in love with (Gr. μαίνεσθαι ἐπί τινι), Hor. Epod. 11, 6: in aliqua,Quint. Decl. 289: in celeres iambos Misit (me) furentem,Hor. C. 1, 16, 25.
* With acc. and inf.: (Clodius) furebat, a Racilio se contumaciter urbaneque vexatum,Cic. Q. Fr. 2, 1, 3.— With inf.: furit vinci dominus profundi,Sen. Med. 597: ecce furit te reperire atrox Tydides,Hor. C. 1, 15, 27.
* Transf., of inanim. and abstr. things (poet. and in post-Aug. prose): nubes interdum perscissa furit petulantibus auris,Lucr. 6, 111; cf.: furit mugitibus aether concussus,Verg. G. 3, 150: ventus,Lucr. 6, 687: impetus Aetnae,id. 2, 593; cf.: flamma in Aetna,Hor. Epod. 17, 33: ignis in stipulis,Verg. G. 3, 100: stella vesani leonis,Hor. C. 3, 29, 19: atra tempestas effusis imbribus,Verg. A. 5, 694: furit aestus harenis,id. ib. 1, 107: flammae furentes,id. ib. 4, 670: furit ardor edendi,Ov. M. 8, 828: nec copia argenti tantum furit vita,Plin. 33, 11, 53, § 147.—With acc. and inf.: fama furit, versos hostes Poenumque salutem Invenisse fugā,Sil. 7, 504.—Hence, * fŭrenter, adv., furiously: pueri autem aiunt eum furenter irasci,was furiously enraged,Cic. Att. 6, 1, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary