LAT

Lewis Short

(verb) : fŭrĭo, āvi, ātum, 1, furiae
* To drive mad, to madden, enrage, infuriate (poet.): flagrans amor et libido, Quae solet matres furiare equorum,Hor. C. 1, 25, 14: pubem,Sil. 14, 280: matres armatas (i. e. Bacchantes),Stat. Th. 11, 488: mentes in iram,Sil. 17, 294.—Hence, P. a.: fŭrĭā-tus, a, um, enraged, maddened (syn. v. furialis): furiata mens,Verg. A. 2, 407; 588: mentes malis incursibus furiatae,Lact. 4, 27, 2: sacerdos,Stat. Th. 2, 21: furiata juventus,Sil. 7, 617: furiati ignes (amoris),i. e. fierce, wild,Ov. F. 2, 761 (al. furiales); cf. Sil. 13, 209.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

(verb) : fŭrĭo, īre, id.
* To be mad, to rage (late Lat. for furere): ut furiat,Sid. Carm. 22, 94.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory