Lewis Short
(adjective) : fŭrĭālis, e, furiae.
* Of or pertaining to the Furies, or like the Furies, furious, raging, dreadful, fearful (mostly poet.; syn.: furiosus, furibundus, fanaticus): Alecto torvam faciem et furialia membra Exuit,Verg. A. 7, 415: caput Cerberi,Hor. C. 3, 11, 13: incessus,Liv. 7, 17, 3: arma,i. e. of the Bacchantes,Ov. M. 6, 591; cf. Erichtho,id. H. 15, 139: furialis illa vox (Clodii) nefariis stupris effeminata,Cic. Planc. 35, 86: dira exsecratio ac furiale carmen,Liv. 10, 41, 3: caedes,Ov. M. 6, 657; cf.: quod pretium speret pro tam furialibus ausis,id. ib. 6, 84: dens leonis,Mart. 2, 75, 7: mensae Atrei,Ov. Am. 3, 12, 39: tollitur in caelum furiali turbine clamor,fearful,Sil. 16, 320.—In neutr., adverb.: aurigae furiale minetur Efferus,Stat. Th. 6, 429; Claud. B. Get. 326.
* Act., making mad, infuriating (poet. and very rare): haec me irretivit veste furiali inscium, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: aurum,Val. Fl. 6, 670: oscula,id. 7, 254.—Adv.: fŭrĭālĭter, furiously, madly, franticly: odit,Ov. F. 3, 637.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary