Lewis Short
(adjective) : fulmĭnĕus, a, um, fulmen
* Of or belonging to lightning (poet.).
* Lit.: ignis,Lucr. 2, 382; Ov. M. 11, 524; id. P. 2, 2, 118: ictus,Hor. C. 3, 16, 11; Ov. M. 14, 618: fragor,Val. Fl. 2, 501.
* Trop. *
* Sparkling, splendid, brilliant: Mnestheus (i. e. with sparkling arms), Verg. A. 9, 812 (cf. ib. 733): fulminea in casside,Claud. III. Cons. Hon. 194.
* (Acc. to fulmen, II.) Destructive, murderous, killing: dextra,Val. Fl. 4, 167: os (apri),Ov. F. 2, 232; cf.: dentes (apri),Phaedr. 1, 21, 5: rictus lupi,Ov. M. 11, 36: ensis,Verg. A. 4, 580; 9, 442: ira,Sil. 11, 99: iter,Claud. Laud. Stil. 1, 200.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary