LAT

Lewis Short

fulgŭro | fulgŭrātus, a, um | fulgŭrāta, orum (noun N) :
* V. impers. [id.], to lighten (less freq. than fulgeo; in many MSS. the reading oscillates between the two words; cf. Spald. and Zumpt ad Quint. 2, 16, 19, and Mos. and Orell. ad Cic. N. D. 2, 25, 65).
* Lit.: noctu magis quam interdiu sine tonitribus fulgurat,Plin. 2, 54, 55, § 145: ex omnibus partibus caeli,id. 18, 35, 81, § 354: Jove tonante, fulgurante comitia populi habere nefas,Cic. Div. 2, 18, 43 Orell. N. cr.: fulgurat, cum repentinum late lumen emicuit,Sen. Q. N. 2, 57, 1.
* Trop.
* Of oratory (cf. fulgeo, I. B.): fulgurat in ullo umquam verius dicta vis eloquentiae? Plin. H. N. praef. § 5; Quint. 2, 16, 19 (v. fulgeo, I. B.), Plin. Ep. 1, 20, 19.
* To flash, glitter, glisten, shine (poet.): vetitoque domus jam fulgurat auro,Stat. Th. 4, 191: cernis, oculis qui fulgurat ignis!Sil. 12, 723.—Part.: , , pass. only as subst. plur.: , , n., things struck by lightning: omnibus fulguratis odor sulphuris inest,Sen. Q. N. 2, 21, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory