Lewis Short
fŭga (noun F) : (archaic
* Gen. sing. fugaï, Lucr. 1, 1047; 4, 713), f. Sanscr. bhug'-, bend; Gr. φεύγω, φυγή, flight, φύζα, terror; Germ. biegen, bend. On fugere and flectere, AngloSax. būgan and fleon; Germ. biegen and fliehen, v. Grimm, Deutsch. Wörterb. 1, 1814, a fleeing, flight, a running away (cf.: effugium, exsilium).
* Lit.
* In gen.: quove nunc Auxilio aut exili aut fugae freta sim? Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 113 Vahl.): mittam illa, fugam ab urbe turpissimam,Cic. Att. 7, 21, 1: desperata,id. Phil. 5, 11, 30: dant sese in fugam milites,take flight,Cic. Verr. 2, 4, 43, § 95; so, in fugam se conferre,id. Caecin. 8, 22: se conicere,id. Cael. 26, 63: fugam capere,Caes. B. G. 7, 26, 3: petere,id. ib. 2, 24, 1: parare,Cic. Att. 7, 26, 1: fugae sese mandare,Caes. B. G. 2, 24, 2: hostes dare in fugam,to put to flight,id. ib. 2, 23, 2; 5, 51 fin.; for which: convertere aciem in fugam,id. ib. 1, 52, 6: conicere hostes in fugam,id. ib. 6, 8, 6; 7, 70, 3: impellere in fugam,Cic. Rab. Perd. 8, 22: facere fugam, to make or cause flight, put to flight, Liv. 1, 56, 4; 21, 5, 16 Drak.; 21, 52, 10; 22, 24, 8; 26, 4, 8; but also to take flight, to flee, Sall. J. 53, 3; 58, 4; Liv. 8, 9, 12; cf. in Verg., dare fugam, under B.: esse in fuga,Cic. Att. 7, 23, 2; 7, 24: reprimere fugam,to prevent,id. ib. 7, 26, 1; Caes. B. G. 3, 14, 1: spem fugae tollere,id. ib. 1, 25: exercitum fuga, formidine terroreque complere, Ser. Samm. ap. Macr. S. 3, 9, 9.—Plur. (mostly poet.): quantae in periculis fugae proximorum,Cic. Mil. 26, 69: celeres fugae,Hor. C. 4, 8, 15: notusque fugarum Vertit terga Has drubal,Sil. 17, 148; cf.: fugas servorum ri det,Hor. Ep. 2, 1, 121.
* Trop., a fleeing from, avoiding, escape from an evil; disinclination, aversion (class.): simili sunt in culpa, qui officia deserunt mollitia animi, id est laborum et dolorum fuga,Cic. Fin. 1, 10, 33: fuga laboris desidiam coarguit,id. Mur. 4, 9: turpitudinis (opp. appetentia honestatis),id. Rep. 1, 2: hanc ignominiam, vel exsilio vel morte, si alia fuga honoris non esset, vitassem,Liv. 3, 67, 2: culpae,Hor. A. P. 31: leti,id. S. 2, 6, 95: paupertatis,id. Ep. 1, 18, 24: pericli,Verg. A. 8, 251: ipsius lucis (with taedium),Quint. 1, 3, 66: quomodo enim vester Axilla Ala factus est, nisi fugā litterae vastioris?Cic. Or. 45, 153.
* Transf., in gen., a flying, swift course or motion, speed (poet.): qualis equos Threissa fatigat Harpalyce volucremque fugā praevertitur Hebrum,Verg. A. 1, 317: cui cesserit incitus amnis: Tanta fuga est,Sil. 3, 307: latumque fuga superabitis amnem,Grat. Cyn. 378: exspectet facilemquo fugam ventosque ferentes,a swift voyage,Verg. A. 4, 430; cf.: (Neptunus) fugam dedit et praeter vada fervida vexit, gave a swift passage, id. ib. 7, 24; but different: fugam dant nubila caelo,hasten away, flee away,id. ib. 12, 367: fuga temporum,a fleeing away, flight,Hor. C. 3, 30, 5: quaere fugam morbi,seek the removal of the disorder,id. Ep. 1, 6, 29: nobilis hic (equus), cujus clara fuga ante alios,Juv. 8, 61.
* In plur., they who flee, runaways: signa fugarum, Col. poët. 10, 125: plane fugae merae,Petr. 45 fin.
* A place of banishment or refuge, Ov. H. 6, 158; id. P. 1, 2, 130.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary