Lewis Short
frustrātĭo (noun F) : id.
* A deceiving, deception, disappointment, frustration (rare; not used by Cicero): in horunc familiam Hodie frustrationem iniciam maximam,Plaut. Am. 3, 1, 15; so, frustrationes dare (with ludificare),id. Most. 5, 2, 30: clamant, fraude fieri, quod foris teneatur exercitus: frustrationem eam legis tollendae esse,Liv. 3, 24, 1: cum longo sermone habito dilatus per frustationem esset,id. 25, 25, 3.—With subj. gen.: frustratio Gallorum eo spectabat, ut tererent tempus, donec, etc.,id. 38, 25, 7.—In plur.: cum variis frustrationibus differretur,Just. 9, 6: quo magis me petiverunt, tanto majorem iis frustratio dolorem attulit, failure, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 5; Quint. 2, 20, 3: sine successu ac bono eventu frustratio est, non cultura,failure,Varr. R. R. 1, 1, 6.
* A delaying, keeping back, Dig. 17, 1, 37 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary