Lewis Short
frăgor (noun M) : id.
* A breaking, breaking to pieces.
* Lit. (very rare): pausam stare fragori,to fragility,Lucr. 1, 747: so,id. 5, 109; 317.
* Transf., a crashing (as when something is broken to pieces), a crash, noise, din (the usual signif. of the word; mostly poet. and in post-Aug. prose; cf.: sonus, sonor): ut crebram silvam cum flamina Cauri Perflant, dant sonitum frondes ramique fragorem,Lucr. 6, 136: sternitur nemus, et propulsa fragorem silva dat,Ov. M. 8, 340: fragor tectorum, quae diruebantur,Liv. 1, 29, 4: ruentium tectorum,Quint. 8, 3, 68: venti procella dat fragorem,Lucr. 6, 129: multus geli,id. 6, 156: pelagi,Verg. A. 1, 154; cf. Plin. Ep. 6, 31, 17: subitoque fragore intonuit laevum,Verg. A. 2, 692; 9, 541; cf. 8, 527; cf.: quem (Periclea) fulminibus et caelesti fragori comparant comici,Quint. 12, 10, 24: Nilus praecipitans se fragore auditum accolis aufert,Plin. 6, 29, 35, § 181: sublimitas profecto et magnificentia et nitor et auctoritas expressit illum fragorem,those thunders of applause,Quint. 8, 3, 3: exornatio significandae rei causa, sic: Postquam iste in rem publicam fecit impetum, fragor civitatis imprimis est auditus. Hoc genere raro utendum est, ne novi verbi assiduitas odium pariat, etc.,Auct. Her. 4, 31, 42: terra continens adventus hostium non modo exspectatos, sed etiam repentinos multis indiciis et quasi fragore quodam et sonitu ipso ante denuntiat,Cic. Rep. 2, 3 Mos.— Poet. for report, rumor, Val. Fl. 1, 753.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary