LAT

Lewis Short

(verb) : flammo, āvi, ātum, 1, and
* A. [1. flamma].
* Neutr., to flame, blaze, burn (poet. and perh. only in the part. pres.): super raros feni flammantis acervos Traicit immundos ebria turba pedes (in the purifications at the Palilia),Prop. 4 (5), 4, 77.(cf. Ov. F. 4, 727 and ib. 781): flammantia lumina torquens (anguis),Verg. G. 3, 433.
* Act., to inflame, set on fire, burn; in pass. also to burn (poet. and in postAug. prose).
* Lit.: quaecumque igni flammata cremantur,Lucr. 2, 672: ut interirent aut crucibus affixi aut flammandi,Tac. A. 15, 54: fax nubila flammans,Val. Fl. 1, 568: principio aetherio flammatus Juppiter igni Vertitur, blazing, flaming, Cic. poët. Div. 1, 11, 17.
* Transf., of color, to make flame-colored, to color red, to redden: illius roseo flammatur purpura vultu,Stat. Ach. 1, 297; cf.: flammata pudore juventus,Val. Fl. 4, 655: flammata toga,i. e. fiery red,Mart. 5, 19, 12.
* Trop., to inflame, kindle, incite: sic donis vulgum laudumque cupidine flammat,Sil. 16, 303: juvenem facta ad Mavortia,id. 1, 55: flammantur in hostem cornipedes,Stat. Th. 8, 390: his inter se vocibus instinctos flammavere insuper adlatae litterae,Tac. H. 4, 24: omnes exercitus flammaverat arrogantia venientium a Vitellio militum,i. e. had inflamed with anger, incensed,id. ib. 2, 74; cf.: talia flammato secum dea corde volutans,inflamed, angry mind,Verg. A. 1, 50: sponsae flammatus amore,Val. Fl. 8, 300; Stat. Th. 1, 249.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory