LAT

Lewis Short

flamma (noun F) : (archaic
* Gen. sing. flammaï, Lucr. 1, 725; 900; 5, 1099), f. for flagma, v. flagro; cf. Gr. φλέγμα, from φλέγω, a blazing fire, a blaze, flame (cf. ignis).
* Lit.: fana flammā deflagrata, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 116 ed. Vahl.); Lucr. 6, 1169: dicere aiunt Ennium, flammam a sapiente facilius ore in ardente opprimi quam bona dicta teneat,Cic. de Or. 2, 54, 222: flammam concipere,to take fire,Caes. B. C. 2, 14, 2: flammā torreri,id. B. G. 5, 43, 4: flamma ab utroque cornu comprehensa, naves sunt combustae,id. B. C. 3, 101, 5: circumventi flammā,id. B. G. 6, 16, 4: effusa flamma pluribus locis reluxit,Liv. 30, 6, 5: flammam sedare,Cic. Rep. 1, 42 fin.: lumina illa non flammae, sed scintillis inter fumum emicantibus similia,Quint. 8, 5, 29: solis flammam per caeli caerula pasci,the blazing light,Lucr. 1, 1090: erat is splendidissimo candore inter flammas circulus elucens,i. e. among the blazing stars,Cic. Rep. 6, 16: polo fixae flammae,Ov. Tr. 4, 3, 15: deum genitor rutilas per nubila flammas Spargit,i. e. flashing lightnings,id. F. 3, 285: flammam media ipsa tenebat Ingentem,i. e. a torch,Verg. A. 6, 518; so, armant picis unguine flammas,Val. Fl. 8, 302; for ignis: modum ponere iambis flammā,Hor. C. 1, 16, 3: flamma ferroque absumi,by fire and sword,Liv. 30, 6; Juv. 10, 266.
* Provv.
* Trop., viz., acc. as the notion of glowing heat or of destructive power predominates (cf. flagro, II.).
* Transf.
* Prius undis flamma (sc. miscebitur), sooner will fire mingle with water, of any thing impossible, Poët. ap. Cic. Phil. 13, 21, 49.
* Unda dabit flammas, Ov. Tr. 1, 8, 4.—(ε) flamma recens parva sparsa resedit aqua, = obsta principiis, Ov. H. 17, 190.
* Of color, flame-color: reddit flammam excellentis purpurae,Plin. 35, 6, 27, § 46: stant lumina (i. e. oculi) flammā,his eyes glare with fire,Verg. A. 6, 300; cf.: rubrā suffusus lumina flammā,Ov. M. 11, 368.
* Fever-heat, Ov. M. 7, 554.
* The flame or fire of passion, esp. of love, the flame or glow of love, flame, passion, love: amoris turpissimi,Cic. Verr. 2, 5, 35, § 92: cuncto concepit pectore flammam Funditus,Cat. 64, 92; cf.: excute virgineo conceptas pectore flammas,Ov. M. 7, 17: digne puer meliore flammā,Hor. C. 1, 27, 20: ira feri mota est: spirat pectore flammas,Ov. M. 8, 355; Sil. 17, 295: omnis illa vis et quasi flamma oratoris,Cic. Brut. 24, 93; cf.: scilicet non ceram illam neque figuram tantam vim in sese habere, sed memoria rerum gestarum eam flammam egregiis viris in pectore crescere,Sall. J. 4, 6.
* A devouring flame, destructive fire, suffering, danger: incidi in ipsam flammam civilis discordiae vel potius belli,Cic. Fam. 16, 11, 2: invidiae,id. de Or. 3, 3, 11: is se tum eripuit flammā,id. Brut. 23, 90: implacatae gulae,i. e. raging hunger,Ov. M. 8, 849.
* Flamma Jovis, the name of a red flower, Plin. 27, 7, 27, § 44.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Flamma
memory