LAT
flagito
JSON
Lewis Short
(verb) : flāgĭto, āvi, ātum, 1 (archaic
* Inf. pres. pass. flagitarier, Plaut. Men. prol. 48), [from the root bherag-; Sanscr. bhraj-, to roast; Zend. berja, earnest longing; cf. Gr. φρύγω; Lat. frīgĕre, frictum, Fick, Vergl. Wört. p. 141 sq.; cf. Gr. φλέγω; Lat. flagrare, etc., Corss. Ausspr. 1, 398; Doed. Syn. 2, p. 143), to demand any thing fiercely or violently, to entreat, solicit a thing; or, with a personal object, to press earnestly, importune, dun a person for any thing (qs. flagranter posco, exigo, rogo; cf. also: postulo, peto, etc.).
* In gen. (class.); constr., aliquid aliquem; aliquid (aliquem) ab aliquo or aliquem; with ut or absol.; poet. with an objectclause.
* With acc.: etiam atque etiam insto atque urgeo, insector, posco, atque adeo flagito crimen,Cic. Planc. 19, 48; cf.: insector, inquam et flagito testes,id. Font. 1, 1; and: qui reliquos non desideraret solum, sed etiam posceret et flagitaret,Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71: ut admoneam te, non ut flagitem: metuo ne te forte flagitent: ego autem mandavi, ut rogarent,id. Fam. 9, 8, 1; cf.: admonitum venimus te, non flagitatum,id. de Or. 3, 5, 17: consulis auxilium implorare et flagitare,id. Rab. Perd. 3, 9: ea, quae tempus et necessitas flagitat,id. Phil. 5, 19 fin.—In pass.: quia illum clamore vidi flagitarier,called for by the public crier,Plaut. Men. prol. 48; but, si non dabis, clamore magno et multo flagitabere,you shall be importuned,id. Ps. 1, 5, 143; 4, 7, 46: ne ejus sceleris in te ipsum quaestio flagitaretur,Cic. Vatin. 11, 26: cum stipendium ab legionibus paene seditione factā flagitaretur, when the legions demanded their pay (the ab different from the foll.), Caes. B. C. 1, 87, 3: populus desiderio Romuli regem flagitare non destitit,Cic. Rep. 2, 12.—With acc. and ab and abl.: a te cum tua promissa per litteras flagitabam,Cic. Fam. 3, 11, 4: mercedem gloriae flagitat ab iis, quorum, etc.,id. Tusc. 1, 15, 34: quid gravitas, quid altitudo animi... quid artes a te flagitent, tu videbis,id. Fam. 4, 13, 4: id ex omnibus partibus ab eo flagitabatur,Caes. B. G. 1, 71, 1: unicum miser abs te filium flagitat,Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128: siser et ipsum Tiberius princeps nobilitavit flagitans omnibus annis a Germania,Plin. 18, 5, 28, § 90.—With two acc.: haec sunt illa, quae me ludens Crassus modo flagitabat,Cic. de Or. 2, 45, 188; cf. id. Planc. 2, 6: quotidie Caesar Aeduos frumentum flagitare,Caes. B. G. 1, 16, 1: nec potentem amicum Largiora flagito,Hor. C. 2, 18, 13.
* In partic.
* Absol.: sed flagitat tabellarius: valebis igitur, etc.,presses,id. Fam. 15, 18 fin.: causa postulat, non flagitat,id. Quint. 3, 13.
* With inf.: (stomachus) pernā magis ac magis hillis Flagitat immorsus refici,Hor. S. 2, 4, 61.—(ε) With acc. and inf.: a delatoribus revocanda praemia,Suet. Ner. 44; cf. id. Claud. 13; Plin. 34, 8, 19, § 62; 35, 10, 36, § 65.—(ζ) With interrog. clause: quae sint ea numina flagitat,Verg. A. 2, 123.
* To summon before court, to accuse: compertum pecuniam publicam avertisse ut peculatorem flagitari jussit,Tac. H. 1, 53.
* In mal. part., to incite to lewdness (ante- and post-class.): ancillam alienam,Dig. 47, 1, 2: juvenem,App. M. 8, p. 215: intercutibus stupris flagitatus, Cato ap. Prisc. p. 719 P.; cf.: inter cutem flagitatos dicebant antiqui mares, qui stuprum passi essent, Paul. ex Fest. p. 110, 23 Müll.
* Inf. pres. pass. flagitarier, Plaut. Men. prol. 48), [from the root bherag-; Sanscr. bhraj-, to roast; Zend. berja, earnest longing; cf. Gr. φρύγω; Lat. frīgĕre, frictum, Fick, Vergl. Wört. p. 141 sq.; cf. Gr. φλέγω; Lat. flagrare, etc., Corss. Ausspr. 1, 398; Doed. Syn. 2, p. 143), to demand any thing fiercely or violently, to entreat, solicit a thing; or, with a personal object, to press earnestly, importune, dun a person for any thing (qs. flagranter posco, exigo, rogo; cf. also: postulo, peto, etc.).
* In gen. (class.); constr., aliquid aliquem; aliquid (aliquem) ab aliquo or aliquem; with ut or absol.; poet. with an objectclause.
* With acc.: etiam atque etiam insto atque urgeo, insector, posco, atque adeo flagito crimen,Cic. Planc. 19, 48; cf.: insector, inquam et flagito testes,id. Font. 1, 1; and: qui reliquos non desideraret solum, sed etiam posceret et flagitaret,Cic. Verr. 2, 5, 28, § 71: ut admoneam te, non ut flagitem: metuo ne te forte flagitent: ego autem mandavi, ut rogarent,id. Fam. 9, 8, 1; cf.: admonitum venimus te, non flagitatum,id. de Or. 3, 5, 17: consulis auxilium implorare et flagitare,id. Rab. Perd. 3, 9: ea, quae tempus et necessitas flagitat,id. Phil. 5, 19 fin.—In pass.: quia illum clamore vidi flagitarier,called for by the public crier,Plaut. Men. prol. 48; but, si non dabis, clamore magno et multo flagitabere,you shall be importuned,id. Ps. 1, 5, 143; 4, 7, 46: ne ejus sceleris in te ipsum quaestio flagitaretur,Cic. Vatin. 11, 26: cum stipendium ab legionibus paene seditione factā flagitaretur, when the legions demanded their pay (the ab different from the foll.), Caes. B. C. 1, 87, 3: populus desiderio Romuli regem flagitare non destitit,Cic. Rep. 2, 12.—With acc. and ab and abl.: a te cum tua promissa per litteras flagitabam,Cic. Fam. 3, 11, 4: mercedem gloriae flagitat ab iis, quorum, etc.,id. Tusc. 1, 15, 34: quid gravitas, quid altitudo animi... quid artes a te flagitent, tu videbis,id. Fam. 4, 13, 4: id ex omnibus partibus ab eo flagitabatur,Caes. B. G. 1, 71, 1: unicum miser abs te filium flagitat,Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128: siser et ipsum Tiberius princeps nobilitavit flagitans omnibus annis a Germania,Plin. 18, 5, 28, § 90.—With two acc.: haec sunt illa, quae me ludens Crassus modo flagitabat,Cic. de Or. 2, 45, 188; cf. id. Planc. 2, 6: quotidie Caesar Aeduos frumentum flagitare,Caes. B. G. 1, 16, 1: nec potentem amicum Largiora flagito,Hor. C. 2, 18, 13.
* In partic.
* Absol.: sed flagitat tabellarius: valebis igitur, etc.,presses,id. Fam. 15, 18 fin.: causa postulat, non flagitat,id. Quint. 3, 13.
* With inf.: (stomachus) pernā magis ac magis hillis Flagitat immorsus refici,Hor. S. 2, 4, 61.—(ε) With acc. and inf.: a delatoribus revocanda praemia,Suet. Ner. 44; cf. id. Claud. 13; Plin. 34, 8, 19, § 62; 35, 10, 36, § 65.—(ζ) With interrog. clause: quae sint ea numina flagitat,Verg. A. 2, 123.
* To summon before court, to accuse: compertum pecuniam publicam avertisse ut peculatorem flagitari jussit,Tac. H. 1, 53.
* In mal. part., to incite to lewdness (ante- and post-class.): ancillam alienam,Dig. 47, 1, 2: juvenem,App. M. 8, p. 215: intercutibus stupris flagitatus, Cato ap. Prisc. p. 719 P.; cf.: inter cutem flagitatos dicebant antiqui mares, qui stuprum passi essent, Paul. ex Fest. p. 110, 23 Müll.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
