LAT

Lewis Short

(verb) : flaccĕo, ēre, flaccus
* To be flabby or flaccid.
* Lit. (post-class.): aures pendulae atque flaccentes,Lact. Opif. D. 8, 8.
* Trop., to be faint, languid, weak; to flag, droop: flaccet, languet, deficit,Non. 110, 10 (mostly ante- and post-class.): sceptra flaccent, Att. ap. Non. 110, 12: flaccet fortitudo. Afran. ib. 13: sin flaccebunt condiciones, Enn. ap. Non. 110, 14 (Trag. v. 401 ed. Vahl.): oratio vestra rebus flaccet, spiritu viget,App. Apol. p. 290: Messala flaccet, flags, loses courage, * Cic. Q. Fr. 2, 14, 4 (cf.: Messala languet,id. Att. 4, 15, 7): erunt irrigua ejus flaccentia,i. e. dried up,Vulg. Isa. 19, 10.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory