LAT

Lewis Short

fīnītor (noun M) : id..
* One who determines boundaries, a surveyor (syn.: decempedator, metator): quaestori permittant, finitorem mittant: ratum sit, quod finitor uni illi, a quo missus erit, renuntiaverit,Cic. Agr. 2, 13, 34; 2, 17, 45; 2, 20, 53; Non. 1, 37.—Comically: ejus (argumenti) nunc regiones, limites, confinia Determinabo: ei rei ego sum factus finitor,Plaut. Poen. prol. 49.
* Transf.: circulus,the horizon,Sen. Q. N. 5, 17, 2; Luc. 9, 496.—*
* One who ends: o cunctis finitor maxime rerum (Pluto),Stat. Th. 8, 91.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory