LAT

finitimus

download
JSON

Lewis Short

(adj.Adj.) : fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. finis; cf. maritimus
* Bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
* Lit.
* Adj.
* Trop., bordering upon, adjoining, nearly related, like.
* Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors: bella cum finitimis felicissime multa gessit,Cic. Rep. 2, 9; cf.: finitimi ac vicini,id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep.
* With dat.: unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185: metus aegritudini,id. Tusc. 4, 30, 64: falsa veris,closely allied,id. Ac. 2, 21, 68: deterrimum genus optimo,id. Rep. 1, 42: consensus principum administrationi,id. ib. 1, 28: poëta oratori,id. de Or. 1. 16, 70; cf.: historia huic generi,id. Or. 20, 66: Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,is very closely connected with,id. Sull. 25, 71.
* Absol.: illa, quae propinqua videntur et finitima esse,Cic. Inv. 2, 54, 165: artium studiorumque quasi finitima vicinitas,id. Brut. 42, 156: finitimum malum,id. Rep. 1, 28.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory