LAT

Lewis Short

fĭdĭcen (noun M) : 2. fides-cano
* A luteplayer, lyrist, minstrel, harper: Socratem fidibus docuit nobilis fidicen,Cic. Fam. 9, 22, 3; id. N. D. 3, 9, 23 (with tibicen); Val. Max. 3, 6, 4; Mart. Cap. 3, § 296.—Poet. transf., a lyric poet: Latinus,Hor. Ep. 1, 19, 33: Romanae lyrae,id. C. 4, 3, 23: lyrae Pindaricae,Ov. P. 4. 16, 28; and in apposition: doctor Argivae fidicen Thaliae (Apollo),Hor. C. 4, 6, 25.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory