Lewis Short
(verb) : fĭdĕ-jŭbĕo (also separately fide ju-beo), jussi, jussum, 2, fides, jurid. t. t.
* To be surety or bail, to give or go bail for any one: filiusfamilias pro patre poterit fidejubere,Dig. 46, 1, 10: servus inscio domino pro quodam fidejusserat et eo nomine pecuniam solverat,ib. 19; Ambros. de Tob. 12, 59.—Separate: fidejussores et ita interrogantur: ID FIDE TVA ESSE IVBES?Dig. 45, 1, 75, § 6; cf. Gai. Inst. 3, 115: quare scias, quodcumque ab ea ex hac causa stipulatus fueris, id me mea fide jussisse,ib. 17, 1, 60.—Pass. impers.: pro quibus fidejussum est,Dig. 46, 1, 2: qui fidejusserit,ib. 46, 3, 38 fin.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary