fĕrōcĭtas (noun F) : id.
* Wild or untamed courage, fierceness, in a good or bad sense; cf. ferocia (class.).
* In a good sense, courage, spirit: corporis viribus et animi ferocitate ceteris praestare,Cic. Rep. 2, 2: equi ferocitate exsultantes,id. Off. 1, 26, 90.
* In a bad sense, fierceness, savageness, ferocity: ferocitate atque ferocia, Pac. ap. Non. 490, 19: quae haec, malum, ferocia est?Plaut. Ep. 5, 2, 44: ut ferocitatem tuam istam comprimerem et audaciam frangerem,Cic. Vat. 1, 2: ferocitatem reprimere,id. Off. 2, 11, 40: tanta, ut, etc.,id. Deiot. 5, 15: Ajax apud Achillem querens de ferocitate Trojanorum,id. Div. 2, 39, 82: nimia contumacia et ferocitas,Suet. Vit. 12: bestiarum,Vulg. 2 Macc. 15, 21.

s. TLL