Lewis Short
fĕrōcĭa (noun F) : ferox
* A wild or untamed spirit, fierceness, in a good or bad sense (class.).
* In a good sense, spirit, courage, bravery: infirmitas puerorum et ferocitas juvenum et gravitas jam constantis aetatis et senectutis maturitas naturale quiddam habet,Cic. de Sen. 10, 33: Romana virtus et ferocia,Liv. 9, 6 fin.: ferociam animi in vultu retinens,Sall. C. 61, 4: si quid ardoris ac ferociae miles habuit,Tac. H. 2, 76 fin.: plus tamen ferociae Britanni praeferunt, ut quos nondum longa pax emollierit,id. Agr. 11 fin.; cf.: virtus ac ferocia,id. ib. 31: ardor ac ferocia,id. H. 2, 76: ferociā verborum militem incendebat,id. ib. 4, 71.
* In a bad sense, savageness, ferocity.
* Prop.: ferocitate atque ferocia, Pac. ap. Non. 490, 19: qui comperit ejus vim et effrenatam illam ferociam, Cic. Fragm. ap. Non. 492, 3 (Rep. 5, 8 ed. Mos.): arrogans atque intoleranda ferocia,id. Agr. 2, 33, 91; 2, 35, 96: per communes liberos oravit exueret ferociam,Tac. A. 2, 72: ingeniorum,Vell. 2, 115, 3: stolida mentis,Ov. Hal. 58.
* Transf., of wine, harshness, roughness: vini,Plin. 14, 19, 24, § 121.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary