Lewis Short
fĕrĭtas (noun F) : ferus
* Wildness, fierceness, savageness, roughness.
* Lit., of beasts or men (rare but class. in prose and poetry): ista in figura hominis feritas et immanitas beluae, etc.,Cic. Off. 3, 6, 32: tauri,Ov. F. 4, 103: leonis,id. ib. 4, 217: magnitudo animi, remota a communitate conjunctioneque humana feritas est quaedam et immanitas,Cic. Off. 1, 44, 157; cf. id. Div. 1, 29, 60: qui primi dissipatos unum in locum congregarunt eosque ex feritate illa ad justitiam atque mansuetudinem transduxerunt, from the savage state, id. Sest. 42, 91; cf. Ov. F. 3, 281: quorum civitas . . . cultu et feritate non multum a Germanis differebat,Hirt. B. G. 8, 25 fin.; Sen. Clem. 2, 4: neque ipse manus feritate dedisset, * Verg. A. 11, 568 al.
* Transf., of things (perh. only poet. and in post-Aug. prose): Scythici loci,Ov. Pont. 2, 2, 112; cf.: inamoena viae,Stat. S. 2, 2, 33: mitigata arboris,Plin. 16, 12, 23, § 61: mentae,Col. 11, 3, 37: nimia musti,Plin. 14, 20, 25, § 124.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary