Lewis Short
făventĭa (noun F) : id.
* A being favorable, i. e. keeping silence at religious ceremonies: faventiam bonam ominationem significat. Nam praecones clamantes populum sacrificiis favere jubebant, etc., Paul. ex Fest. p. 88, 6 Müll.: augustam adhibebant faventiam, Att. ap. Non. 206, 2; (ore obsceno dicta segregent, Non.),Cypr. Ep. 2, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary