(adverb) : fămŭlor, ātus, 1
* V. dep. n. [id.], to be a servant, to serve, attend, wait upon.
* Prop. (rare but class.): cum autem hi famulantur (with alterius esse and opp. sui esse), Cic. Fragm. ap. Non. 109, 6 (Rep. 3, 25 ed. Mai. et Mos.): alicui jucundo labore,Cat. 64, 161: famulati Deo,Tert. Res. Carn. 47: famulantis fistula Phoebi,Stat. S. 3, 3, 58: Fortuna famulante,Claud. B. G. 513.— Transf., of inanim. objects: terra omnibus cruciatur horis, multoque plus, ut deliciis, quam ut alimentis nostris famuletur,Plin. 2, 63, 63, § 157.—Hence, fămŭlan-ter, , servilely, submissively, Att. ap. Non. 111, 28 (Rib. Trag. Fragm. p. 218).

s. TLL