fallācĭa (noun F) : (abl. also fallacie, App. M. 5, p. 171), fallax
* Deceit, trick, artifice, stratagem, craft, intrigue (class.; in Cic. only plur.; syn.: fraus, dolus, astus, astutia, calliditas).
* Prop.
* Plur.: nonne ab imis unguibus usque ad verticem summum ex fraude, fallaciis, mendaciis constare totus videtur?Cic. Rosc. Com. 7, 20: doli, machinae, fallaciae, praestigiae,id. N. D. 3, 29, 73: fraudes atque fallaciae,id. Clu. 36, 101: simulatione et fallaciis,id. de Or. 2, 46, 191: sine fuco ac fallaciis,id. Att. 1, 1, 1: quot admoenivi fabricas! quot fallacias!Plaut. Cist. 2, 2, 5.—So in plur., Plaut. Capt. 3, 5, 13; 16; 20; id. Mil. 2, 2, 37 et saep.
* Of things: haec ipsa res habet aliquam fallaciam,deception,Col. 11, 2, 68: peccati,Vulg. Hebr. 3, 13; cf. id. Matt. 13, 22.

s. TLL