Lewis Short
faex (noun F) : (
* Gen. plur.: faecum, acc. to Charis. p. 114 P.), f. etym. dub., grounds, sediment, lees, dregs of liquids (cf. sentina).
* Lit.: omnis mundi quasi limus subsedit funditus ut faex,Lucr. 5, 498: poti faece tenus cadi,Hor. C. 3, 15, 16; cf. id. ib. 1, 35, 27: peruncti faecibus ora,id. A. P. 277: aceti,Plin. 28, 16, 62, § 219: sapae,id. 23, 2, 33, § 68; Vulg. Ezech. 23, 34.
* Transf.
* Trop.: res itaque ad summam faecem turbasque residit,to the lowest dregs of the people,Lucr. 5, 1140: quota portio faecis Achaei,Juv. 3, 61; cf.: apud illam perditissimam atque infimam faecem populi,Cic. Q. Fr. 2, 9, 5: apud sordem urbis et faecem,id. Att. 1, 16, 11; cf. also: in Romuli faece,id. ib. 2, 1, 8: legationis,Cic. Verr. 2, 1, 39, § 99: de faece hauris,i. e. from bad orators,id. Brut. 69, 244: faeces Israël,Vulg. Isa. 49, 6: dies sine faece,i. e. unclouded, clear,Mart. 8, 14, 4.
* The brine of pickles, Ov. M. 8, 666.
* Sediment, dregs, impurities of other things: salis,Plin. 31, 7, 42, § 92: aeris,id. 34, 13, 37, § 135: plumbosissima stibii,id. 33, 6, 34, § 103.
* Paint or wash for the face, rouge, Ov. A. A. 3, 211.
* Jestingly, the last remains of one's money: si quid adhuc superest de nostri faece locelli,Mart. 14, 13, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary