Lewis Short
(adjective) : factĭōsus, a, um, factio, II.
* That has or seeks to form a party, powerful or eager for power, factious, seditious (class.; syn.: perduellis, seditiosus, tumultuosus, turbulentus, potens, praepotens): homo dives, factiosus,a demagogue,Plaut. Aul. 2, 2, 50: potens et factiosus,Auct. Her. 2, 26, 40: homo (with potens),Nep. Ages. 1: exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi, ut opes quam maximas consequantur, et sint vi potius superiores quam justitia pares,Cic. Off. 1, 19, 64: non divitiis cum divite, neque factione cum factioso, certabat,Sall. C. 54, 5; id. J. 31, 15 Dietsch: vel optimatium vel factiosa tyrannis illa vel regia, etc.,i. e. oligarchical,Cic. Rep. 1, 29, 45: linguă factiosi, busy with the tongue, i. e. promising a great deal, Plaut. Bacch. 3, 6, 13.—Comp.: mulier,Aur. Vict. Caes. 21.—Sup.: quisque,Plin. Ep. 4, 9, 5. —* Adv.: factĭōse, mightily, powerfully, Sid. Ep. 4, 24.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary