Lewis Short
fābŭlor, ātus (archaic
* Inf. praes. fabularier, Plaut. Am. 1, 1, 46; id. Most. 3, 1, 77; id. Ps. 1, 1, 60; id. Trin. 2, 4, 60; Ter. Hec. 3, 1, 36; also act. form fabulaverit, Afran. ap. Non. 232, 26 dub.: fabulabere, Rib. v. 147: fabulem,Plaut. Mil. 2, 5, 33 Fleck.), 1, v. dep. a. [fabula], to speak, converse, talk, chat (mostly ante- and post-class.; esp. freq. in Plaut.; not in Cic.; syn.: aio, inquam, dico, loquor, etc.).
* In gen.: ut pro viribus tacere ac fabulari tute noveris, Enn. ap. Non. 475, 3 (Trag. v. 182 ed. Vahl.): clare advorsum fabulabor,Plaut. Am. 1, 1, 144: reliqua alia,id. Poen. 3, 4, 8: ut aperte tibi nunc fabuler,Ter. Ph. 4, 3, 49: quod omnes homines fabulantur per vias, Mihi esse filiam inventam,Plaut. Cist. 5, 1: aliquid,to say, utter,Liv. 45, 39 fin.: (ars medendi) ictum fulmine Aesculapium fabulata,Plin. 29, 1, 1, § 3: inter sese,Plaut. Ep. 2, 2, 53: cum aliquo,Suet. Calig. 22; id. Dom. 4: stabant Fronto et Festus fabulantes,Gell. 19, 13, 1: inter fabulandum,id. 15, 1, 4.
* Esp., to speak a language: qui Obsce et Volsce fabulantur,Titin. Com. v. 104 Rib.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary