Lewis Short
extrēmĭtas (noun F) : (
* Gen. plur. extremitatium, Plin. 29, 2, 9, § 32; cf. infra), f. extremus, the extremity, end of a thing (class.): infinitas regiones, quarum nulla est ora, nulla extremitas,Cic. Fin. 2, 31, 102: mundus globosus est fabricatus, quod σφαιροειδὲς Graeci vocant: cujus omnis extremitas paribus in medio radiis attingitur,outer circumference,id. Univ. 6: circuli,Plin. 2, 17, 14, § 73; cf.: extremitatem et quasi libramentum (esse), in quo nulla omnino crassitudo sit (opp. punctum and lineamentum),superficies,Cic. Ac. 2, 36, 116: picturae,the outer edge, outline,Plin. 35, 10, 36, § 68.—In plur.: Aethiopiae,Plin. 6, 30, 35, § 188: lacuum,id. 31, 7, 39, § 73: corporis,id. 28, 6, 17, § 61; cf. absol.: febrium accessiones cum frigore extremitatum,the extremities,id. 23, 1, 24, § 48.—As rhet. t. t.: extremitates,extremes, extreme opposites,Quint. 11, 3, 15.—As gram. t. t., the termination, Prisc. ad Julian. Ep. §§ 5, 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary