Lewis Short
(adj.adv.) : extrānĕus, a, um, adj.extra
* That is without, external, extraneous, strange, foreign (mostly post-Aug.; syn.: peregrinus, alienus, adventicius, externus).
* In gen.: causa,Auct. Her. 3, 2, 2: cognomen,id. ib. 4, 31, 42.
* In partic., with respect to one's family, strange, not related, foreign.—Esp.
* Leg. t. t.: heredes extranei, not of one's blood or household: ceteri, qui testatoris juri subjecti non sunt, extranei heredes appellantur,Gai. Inst. 2, 161; Dig. 45, 3, 11 et saep.
* Subst.: extrānĕus, i, m., a stranger: ut non tam in extraneum translatum quam in familiam reversum videretur,Just. 1, 10: filiam extraneorum coetu prohibere,Suet. Aug. 69; id. Claud. 4 fin.: finis vitae ejus nobis luctuosus, amicis tristis, extraneis etiam ignotisque non sine cura fuit,Tac. Agr. 43; id. A. 4, 11; Plin. 28, 4, 7, § 39; Vulg. Psa. 68, 9 al.—Hence, adv.: extrā-nĕe, strangely, impertinently: definire, Boëth. Arist. Top. 1, 14.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary