(adjective) : externus, a, um, exter
* Outward, external (class.).
* In gen.: nec enim ille externus et adventicius habendus est tepor, sed ex intimis maris partibus agitatione excitatus,Cic. N. D. 2, 10, 26: externa et adventicia visio,id. Div. 2, 58, 120: corpus,id. N. D. 1, 11, 26: pulsus,id. Rep. 6, 26: domina rerum externarum,id. Tusc. 5, 9, 25: commoda vel incommoda,id. Top. 23, 89: bona,Ov. P. 2, 3, 35: vir rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis,Cic. Phil. 2, 28, 69.—Subst.: externi ne quid,Hor. S. 2, 7, 87: nos autem illa externa cum multis: haec interiora cum paucis ex ipso saepe cognovimus,outward goods,Cic. Ac. 2, 2, 4.
* In partic., with respect to one's family or country, of or belonging to another country, foreign, strange (syn.: alienus, peregrinus; opp. noster, domesticus, oppidanus, etc.): auxilia (opp. domesticae opes),Caes. B. G. 2, 5 fin.: qui (dii) jam non procul ab externo hoste atque propinquo, sed hic praesentes sua templa defendunt,Cic. Cat. 2, 13, 29: hostis (opp. oppidani),Hirt. B. G. 8, 37, 2; cf. bella (opp. civilia),Quint. 8, 3, 78: neque haec externa vobis est religio neque aliena,Cic. Verr. 2, 4, 51, § 114: superstitiones,Tac. A. 11, 15: quam minime peregrina et externa verba,Quint. 8, 1, 2: verba (opp. nostra),id. 1, 5, 58: apud externos populos,Cic. Off. 2, 18, 64: gens,Verg. A. 7, 367: in externis locis,Cic. Fam. 4, 9 fin.: gratiae,Tac. A. 12, 15: mores,id. ib. 11, 16; cf.: mutatio morum,Curt. 8, 5: amor,i. e. for a foreigner,Ov. H. 5, 102: orbis,i. e. Asia and Africa,Plin. 22, 24, 56, § 118 et saep.—As subst. in masc. and neutr.: canum tam amans dominorum adulatio tantumque odium in externos,towards strangers,Cic. N. D. 2, 63, 158: externa libentius quam domestica recordor, id. Off. 2, 8, 26: externa armis falsis velare, hostile feelings or designs, Tac. H. 4, 32: moliri,id. ib. 3, 5.

s. TLL