Lewis Short
(verb) : ex-suscĭto (exusc-), āvi, ātum, 1
* To rouse from sleep, to awaken (class.).
* Lit.: exsuscitate vostram huc custodem mihi,Plaut. Curc. 1, 1, 91: te gallorum cantus exsuscitat,Cic. Mur. 9, 22.
* Transf., of fire, to kindle: flammas exsuscitat aurā,Ov. F. 5, 507: ne parvus ignis ingens incendium exsuscitet,Liv. 21, 3, 6.
* Trop., to stir up, rouse up, excite: quae cura exsuscitat animos et majores ad rem gerendam facit,Cic. Off. 1, 4, 12; so, animum omnibus dictis,id. Inv. 2, 15, 49; and: animum clamore,Auct. Her. 3, 12, 22: naturalem memoriam hac notatione,id. ib. 3, 21, 34; cf. ib. 3, 22, 36.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary