(verb) : ex-spŏlĭo (expŏl-), āvi, ātum, 1, (dep. form exspoliantur, Poët. ap. Don. 1769 P.: exspoliabantur, Quadrig. ap. Non. 480, 16)
* To spoil, pillage, plunder (class.).
* Lit.: agrum Campanum, Quadrig. l. l.: ad expoliandum corpus, qui vulneraverat alacer gaudio accurrit,Curt. 9, 5, 10.
* Trop.: exercitu et provincia Pompeium,Cic. Att. 10, 1, 3; cf.: hos vestro auxilio,Caes. B. G. 7, 77, 9: virtutem rerum selectione,Cic. Fin. 2, 13, 43: omnem honorem et dignitatem Caesaris,to deprive,Hirt. B. G. 8, 50, 4 dub. (al. spoliare): improbis sese artibus,Plaut. Truc. 2, 7, 3.

s. TLL