Lewis Short
(P. a.P. a.) : ex-sēcror (execr-), ātus, 1
* V. dep. a. and n. sacer, to curse, execrate.
* Prop. (class.; syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,Cic. Pis. 40, 96; (with male precari),id. ib. 14, 33: aliquem,id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11: consilia Catilinae,Sall. C. 48, 1: severitatem nimiam et assidua belli pericula,Just. 13, 1: superbiam regis,id. 39, 1: litem,Dig. 4, 7, 4 et saep.: in se ac suum ipsius caput,Liv. 30, 20, 7: exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,id. 39, 51 fin.: exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,Cic. Tusc. 1, 44, 107: verba exsecrantia,Ov. M. 5, 105 et saep.—*
* Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement): eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.!*? *
* Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.
* Exsēcrātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable: non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc. ... scias,Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.: columna,Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.—Sup.: exsecratissima auguria,Plin. 28, 2, 5, § 27.
* Exsē-crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.—Sup.: exsecrandissimum nefas,Salv. Gub. D. 7, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary