Lewis Short
expĕrĭentĭa (noun F) : experior
* A trial, proof, experiment (class.).
* Prop.: experientiā tentare quaedam,Varr. R. R. 1, 18, 8; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3: patrimonii amplificandi,Cic. Rab. Post. 16, 43: belli,Vell. 2, 78, 2: veri,Ov. M. 1, 225: fide (i. e. fidei),id. ib. 7, 737.
* Effort, endeavor: quis id approbare possit, aegritudinem suscipere pro experientia, si quid habere velis?i. e. instead of trying to acquire it,Cic. Tusc. 4, 26, 56: experientia patrimonii amplificandi labi,id. Rab. Post. 16, 43.
* Transf., the knowledge gained by repeated trials, experimental knowledge, practice, experience (post-Aug.): ad curandi rationem nihil plus confert quam experientia, Cels. praef. med.: Agrippa non aetate neque rerum experientia tantae moli par,Tac. A. 1, 4: vir longā experientiā,id. ib. 1, 46; 13, 6; 14, 36; id. H. 2, 76; Col. 10, 338: qui cultus habendo Sit pecori; apibus quanta experientia parcis,Verg. G. 1, 4; cf.: nova hominum,id. ib. 4, 316.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary