(adjective) : exōrābĭlis, e, exoro.
* Pass., easily entreated or moved, exorable (class.), Plaut. Stich. 1, 2, 26: si implacabiles iracundiae sunt, summa est acerbitas: sin autem exorabiles, summa levitas,Cic. Q. Fr. 1, 1, 13 fin.: in aliquem,id. Att. 1, 3 fin.: (Orcus) non exorabilis auro,Hor. Ep. 2, 2, 179; cf.: nulli exorabilis,Sil. 5, 131: initium vitii,Sen. Ep. 116: et exorabile numen fortasse experiar,Juv. 13, 102.— Comp.: in suis quam in alienis exorabilior injuriis,Sen. Clem. 1, 20.—*
* Act., easily moving, persuasive: carmen,Val. Fl. 1, 782.

s. TLL