LAT

Lewis Short

excursÄ­o (noun F) : excurro
* A runningout or forth.
* Lit.
* In gen.: status (oratoris) erectus et celsus: excursio moderata eaque rara,a stepping forwards,Cic. Or. 18, 59; so, nec vultu nec manu nec excursionibus nimius,Quint. 1, 11, 3: an intentione rei familiaris obeundae crebris excursionibus avocaris?excursions,Plin. Ep. 1, 3, 2: longinquae aut breves,Dig. 33, 1, 13 fin.
* Trop.
* In gen.: relinquendae erunt vacuae tabellae, in quibus libera adiciendo sit excursio. free room or play for insertions, Quint. 10, 3, 32: ne qua ex ea narratione fiat excursio,digression,id. 4, 2, 103.
* In partic. (acc. to I. B.), outset, commencement of a speech: sed haec fuerit nobis, tamquam levis armaturae, prima orationis excursio,Cic. Div. 2, 10, 26: prooemium, proxima huic narratio: propositio post hanc, vel ut quibusdam placuit, excursio,Quint. 2, 13, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory